Hmm, spiritualiteit, waar zal ik beginnen? Ik ben opgegroeid in een omgeving waarin niemand daar echt mee bezig was. Af en toe werd er over een kennis die er wel mee bezig was gepraat, maar daar werd niet zoveel positief over gezegd. Alles dat met yoga, meditatie of een vreemde kledingstijl (Je kent het wel: losse kleren, wilde haren, kettingen en wat is het nog allemaal..) te maken had, werd nogal snel op neer gekeken en werd weggezet onder de stempel, hippies, zweverig, gek, en op z’n kids ‘ het is een heks’ hahaha. Enfin, nu kan ik ermee lachen, vroeger nam ik het serieus. Zelfs op school, in de lessen, werden die mensen als negatief bestempeld, soms zelfs als gevaarlijk. Dus ja, echt gek is het dan niet dat ik weerstand ontwikkelde tegen de spirituele wereld.
Pas vanaf mijn 12+, toen ik naar het middelbaar trok, begon ik er positief contact mee te hebben. Mijn mama deed toen eens yoga of eens een meditatie en … Niet dat ik daar toen positief naar keek met het ganse beeld dat ik al gevormd had in mijn hoofd. Maar het bracht wel barstjes in dat beeld. Want het deed haar goed dus misschien was het dan toch zo slecht niet?
De periode dat ik stopte met school, kocht ik een cursus bij iemand die het wel openlijk over een heleboel spirituele onderwerpen had die soms best ver gingen. Ook al dacht ik bij de helft, ‘als ik dat begin te zeggen en doen, kunde mij in het zothuis steken’, toch trok iets mij aan dat ik juist bij haar een cursus kocht. Dat noemen ze dan ‘a spiritual awakening’.
Het doel van die cursus was dat ik zou weten wat ik wil en hoe ik een goede coach kon zijn. Maar daarnaast zaten er nog zoveel andere dingen bij.
Ik herinner mij nog dat ik dan wat kleine dingetjes deelde met vriendinnen die daar ook totaal niet in thuis waren en het dan vertelde als het grootste geheim ooit. Hahaha, schattig. Ik was toen zo enorm bang om als gek bestempeld te worden..
Ondertussen heb ik geleerd dat we ook gewoon spiritueel zijn. Naast het fysiek, energetische, mentale en … zijn we ook spirituele wezens. Door dat ik dit zolang ontkende en niet van moest weten, ontnam ik mezelf een heleboel kansen. Daarnaast blijf je een deel van jezelf ontkennen.
Spiritualiteit kan ik nu, na al de dingen die ik al heb ontdekt nog steeds niet omschrijven. Het is zo enorm veel. Soms voelt het ook wel als de vuilbak van de maatschappij, voor alles dat maatschappelijk nog niet aanvaard/ingeburgerd is.
Ik wil hier wel nog bijzeggen, dat er inderdaad zweverige toestanden bestaan. Waarin je meer in andere werelden leeft dan hier op aarde. Het goede is dat je zelf in de hand hebt hoe ver je daarin gaat. Jouw keuze dus. Ik raad het niet aan, want ja, we leven nu eenmaal op aarde. Maar af en toe ook eens naar die ‘zweverige’ plekken gaan, heeft ook weer zijn meerwaarde. Net zoals alles in het leven draait het rond een goede balans vinden.
Maar goed, op een bepaald moment heb ik voor mezelf besloten die stempel ‘spiritualiteit’ los te laten. Er lag daar gewoon zo een lading op elke keer dat ik dat uitsprak, door de slecht reputatie dat het in de maatschappij heeft (in mijn beleving dan toch). Vanaf nu ging ik gewoon dingen uittesten en experimenteren en dan zag ik wel wat werkte en wat niet. Het moest ook allemaal niet meer wetenschappelijk bewezen te zijn, als het werkt, werkt het en zo niet dan niet. Simpel. En daar, beste mensen, opende er opeens een hele grote deur.
Dus ja, nu zeg ik hier (Het voelt een beetje als uit de kast komen, hihi), “ik ben ook spiritueel en het is leuk!” Ik ben klaar met vechten en sta open voor alles dat het mij kan bijleren.
Dus aan mijn medemens die nu nog steeds weerstand heeft op het spirituele, your loss. En dan spreek ik uit ervaring, je mist gewoon echt kansen. Zo kan meditatie rust en helderheid in je brein, gedachtestroom brengen. Zo geeft yoga je een beter gevoel over je lichaam. Zo kan tegen jezelf praten of tegen engelen, of wie dan ook, inzichten geven. Los van, of engelen en zo nu echt bestaan, als het je het antwoord geeft dat je nodig hebt, is het alleen maar goed toch?! Ik bedoel, praten tegen onszelf doen we toch al allemaal, dat is gewoon wat denken is.
Het gaat dus niet om wat je doet, maar om wat het je brengt. En als dat dat via kabouters en elfjes is, so be it.
Ik wil je uitdagen om gewoon eens iets te doen. Al is het maar 1 keer, experimenteer met dingen die je nog niet kent of nog nooit gedaan hebt. Of dat nu spiritueel is of niet..
Je hebt echt 1000’en dingen dat je kan doen:
- Mediteren (Dit hoeft trouwens niet altijd zittend te zijn. Je kan dat ook al wandelend doen of gewoon met een andere handeling die je aan het doen bent. Het doel is dat je in het hier en nu bent.)
- Mindfulness
- Tijd maken voor momentjes van appreciatie voor jezelf.
- Werken met affirmaties of mantra’s
- Ademhalingsoefening (breathing exercises)
- Yoga
- Werken met je chakra’s
- Tarot
- Op blote voeten in het gras lopen en een boom gaan knuffelen
- Tijd maken voor dankbaarheid
- Journallen
- En zo enorm veel meer..
Ik moet zeggen nu dat ik dit hier allemaal opschrijf dat sommige van die dingen nog steeds ‘een ver van mijn bed show’ zijn. Maar, we blijven open minded. Uit ervaring heb ik ook al gemerkt dat de dingen die we het vreemdst vinden, ons juist het meeste helpen, doen groeien.
Er valt nog zoveel te ontdekken over deze hele wereld, dit is nog maar een begin..
Vragen? Zet ze hieronder of stuur mij een berichtje.